شنبه، شهریور ۰۶، ۱۳۸۹

تا كجا پيش بريم

آدما سختن
مرز آدما خيلي مهمه
يه غفلت كوچولو يني يه ذره كه پا تو از خط ِ قرمز طرف بذاري اونورتر ممكنه شرايطي پيش بياره كه ديگه نتوني برگردي سر جاي قبليت و خب جاي جديد هم روندتت وگرنه كه دل نگروني نداره.
اين قضيه سخته دُرست تو لحظه اي كه شادي از آدمه تازه بايد چك كني كه از اين جلوترم ميشه ؟ احتياط كنم يا تخت گاز برم؟
اونوقت همينه كه ميگم آدما سختن
آدما براي من سختن
چون من آدم كنترلينگ نيستم
نه كه بگم نمي كنم شايد 80 % روابط من هميشه تحت كنترلن
ولي دوس ندارم
من دوس دارم فرمونو ول كنم برم ولي بعد كه طرف شاكي شه كه چرا سرزده اومدم جلو، فرمونو ول ميكنم به سمت سر خوردگي.
همينه كه كنترل مي كنم
نمي خوام سرخورده بشم

هیچ نظری موجود نیست: